Wat ik geleerd heb van zelf geblesseerd te zijn
door Wouter Verdickt – Kinesist
Al doende leert men?
Een goede maand geleden (22/05/2022) raakte ik geblesseerd op een cursus. Bij een herhaaldelijk explosieve oefening “schoot er iets in mijn kuit”. Omdat dit een gevoel was dat ik nog nooit had gevoeld, contacteerde ik meteen mijn huisarts. (Thanks dokter De Maeyer dat ik je op zondag mocht storen!) De volgende ochtend kon ik reeds een echografie laten nemen (bedankt Dr. De Boeck) en bleek ik een spierscheurtje te hebben in mijn linker kuit. Het was niet de grootste scheur (14mm op z’n breedst), maar aangenaam was het niet.
Warm – Up en respecteer je grenzen
Mankend ging ik naar de tweede dag van de opleiding waar ik mijn eerste 10 minuten terug op de fiets zat denkend aan de zaken die onderliggend zouden kunnen meespelen. Ik had 2 weken ervoor succesvol de 25km in Breendonk gelopen, dus was fit, niet? De week na de 25km was ik wat ziek geweest en had ik dus enkele dagen minder gelopen en wat energie verloren, maar ook dat was al 5 dagen geleden? De kleine van mijn zus was dat weekend blijven slapen, had ik dan toch wat onrustiger geslapen? Waarschijnlijk niet meer dan anders. Het was een cursus en het was dus een dag met meer zitten en een beperkte opwarming vooraleer we in de oefeningen vlogen, was ik te gedreven om niet te willen onderdoen?
Waarschijnlijk zal het een combinatie van vanalles geweest zijn waardoor mijn spier niet kon leveren wat ze moest leveren op die moment. Alleszins geloof ik wel dat de té explosieve oefening op een lichaam dat al heel de dag zat een belangrijke factor was.
Zet je ego aan de kant en laat je begeleiden
Anyway, wat gebeurd is, is gebeurd. Blik vooruit. Hoe ga ik hier zo snel mogelijk weer aan het lopen? Aangezien het een kleine scheur was rekende ik op een snel herstel (2-4 weken). Kan ik dit zelf revalideren? Mogelijk. Kunnen de collegae dit? Zéker, alle collegae binnen het team zouden me ook kunnen helpen maar door de drukte koos ik ervoor om bij een bevriende kine langs te gaan. Lander kent mij goed en gaat me tot het uiterste pushen en toch afremmen waar moet. Zelf zou ik waarschijnlijk te rap willen gaan (aard van het beestje 😉) Dag 3 post-letsel kreeg ik mijn eerste oefeningen. Op dat moment was snel wandelen nog gevoelig. Ook naar de tippen gaan was nog lastig.
Trust the process en heb geduld
Kine: “Doe maar om de twee dagen je oefeningen”.
Wouter: “Ik zal ze wel elke dag doen”.
Ook Wouter de dag erna: “Amaai ik ben stijf”.
Om maar te zeggen: je spieren hebben hersteltijd nodig. Geef ze die tijd om ze dan terug te kunnen prikkelen. Door je rusttijd ook te respecteren herstellen je spieren. (Zeg ik dagelijks tegen patiënten, maar zelf denk je altijd dat dat voor jou niet geldt…).
De tweede week na het letsel ging het al een pak beter. In extreme posities was de kuit nog gevoelig, maar door de praktijk huppelen lukte al. Het werd dus heel verleidelijk om te gaan lopen. Lander kon mijn enthousiasme temperen en verving onze maandelijkse loopsessie samen door een fietstocht. (Geen grote fietsfan hier, maar bon, vooral content dat ik iets intensiever qua conditie kon doen).
De eerste echte impacttraining kwam er 3 weken na het letsel. Mijn oefeningen waren al met lichte impact, maar die sessies waren kort. 11 juni deed ik de WOD mee bij Crossfit Mechelen. Ik koos ervoor om het lopen in de opwarming nog te skippen. Ik had er een weekendje congres opzitten (dus veel gezeten, weinig geslapen) en kwam quasi recht uit Nederland op de Crossfit toe. Het leek me niet ideaal om al te lopen. Eens opgewarmd deed ik wel de sprongen mee. Het leuke was: de kuiten gaven geen last. Wel stijve hamstrings, it’s my weakness.
Volgende week lopen?
Communiceer en wees eerlijk
Omdat ik de luxe heb om in de praktijk al het materiaal te gebruiken, deed ik vaak korte oefensessies in de praktijk. Als bewijs stuurde ik video’s naar de kine. Bleek dat ik al 2 weken een oefening verkeerd deed. Dus patiënten, als je dit leest: als je vragen hebt, stuur ons maar gewoon en durf je oefeningen te filmen!
Aangezien Graspop eraan kwam, was het plan om nog een week te wachten met lopen. Graspop zou toch een warm weekend van weinig/slecht slapen en misschien iets te veel pintjes worden.
Toch kon ik het niet laten om de dag ervoor nog te gaan lopen. Samen met een neef hield ik een ‘social run’. Door niet alleen te lopen, verleg je de aandacht van je letsel meer. Maar ook de aandacht van je klok. De eerste sessie draaide uit op 50’ lopen (wat vanzelfsprekend veel te lang was). Ook nu zette Lander me met de voeten op de grond. En terecht. Ook hier dacht ik dat de regels voor mij niet gelden.
Meten is weten
De 5e week stonden er 3 (kortere) loopsessies op de planning. Omdat ik tijdens de loopsessies een lichte last kreeg in mijn scheen links en achillespees rechts, besloten we om bepaalde parameters nog wat meer in het oog te houden. Zit er nog een zwakte links waardoor ik rechts meer compenseer?
Op de Keiser testten we tijdens 1 van de oefeningen mijn Power-Output. Die bleek links nog 10% lager te liggen dan rechts. Omdat je bij lopen van je been verwacht om op korte tijd de juiste kracht te leveren is je vermogen dus belangrijk.
Verder gebruikte ik de RunEasi band om mijn loopbelasting te meten. Naarmate ik langer liep werd de impact op rechts steeds hoger dan links. In vermoeidheid compenseer ik dus vermoedelijk door rechts meer te belasten. Gemiddeld gezien is de duur die de binnenkomende kracht nodig heeft om mijn bekken te bereiken op links ook korter. Ook dit verschil verhoogt naarmate ik meer vermoeid geraak. Dit wil zeggen dat er links minder krachtabsorbtie is. Toch heb ik links langer contact met de grond. Deze zaken wijzen erop dat de spieren links nog efficiëntie missen.
Are we there yet?
Hoewel de progressie de eerste maand al veel vlotter ging dan verwacht, is er nog veel werk aan de winkel. Er is nog een duidelijk krachtverschil tussen links en rechts. Ook heb ik nog niet op tempo gelopen. Bij hoger tempo komt er meestal een hogere piekimpact in een kortere tijd op de spieren en gewrichten. We zien aan basistempo al dat mijn spieren moeite hebben om dit te bufferen, dus ook dat zal nog een werkpunt zijn!
Afpraak 16 oktober in Brugge?
Wie is Wouter Verdickt?
Ik ben Wouter Verdickt, kinesitherapeut en nu bijna 5 jaar zaakvoerder bij Bodypoint.
Als kinesitherapeut ben ik het lopen als sport beginnen appreciëren. Ik kom zelf initieel uit de zwemsport. Zwemmen is echter met mijn drukke agenda niet de meest tijdsefficiënte sport. Daarom zocht ik iets dat ik vlot tussen de patiënten door kon doen.
Het begon met opbouwen naar die eerste 10 km, daarna 10 Miles. In september 2021 liep ik mijn eerste (en voorlopig enige) marathon. Dit jaar focus ik zelf vooral op het verder uitdiepen van mijn basis, maar wie weet volgt er nog een tweede marathon.